De thuisreis een moeizame reis met veel oponthoud en vrachtverkeer.

Het weekend werd gedomineerd door regen en dan weer zonneschijn. De laatste dagen was het ´s morgens nat geweest. Niet het ideale weer om een tent in te pakken. De nacht van zondag op maandag was een droge nacht en in de morgen scheen de zon uitbundig. Ik was om 6.30 uur opgestaan en heb het ontbijt en de lunch klaargemaakt, koffie gezet en aanstalten gemaakt met het opbreken van onze tent. We hebben het op ons gemak gedaan en om 9 uur was alles klaar, de tent droog en schoon in de auto, de fietsen op het rek en de vuilniszak bungelde aan het stuur van de fiets en zouden we met ons vertrek achterlaten bij de afvalplek.

We zijn via Breslau gereden en daar hebben we van ons laatste geld getankt en zijn de snelweg opgereden. Deze tweebaansweg was vanaf Breslau tot aan de Duitse grens bezet met een strook vrachtwagens en de andere strook voor personenwagens. Een eindeloze colonne van vrachtwagens bevolkte de weg. In Duitsland waar de wegen 3-baans zijn, waren er twee banen bezet door vrachtwagens. Onvoorstelbaar wat vindt er een transport plaats vanuit Polen naar Duitsland en andere landen. En dan hebben we het over duurzaamheid en stikstof. Is zo´n verschijnsel niet een te grote belasting voor het wegennetwerk en het milieu?

Er waren vele verkeerswerkzaamheden en opstoppingen en files. Maar ja, wie gaat er ook op maandagmorgen op weg van Polen naar Nederland?

Rond vijf uur waren we op de bestemming van ons overnachtingsadres in Wolfsburg in een aangrenzend dorpje binnen de gemeentegrens. Een appartement waarbij de toegang middels een code geschiedt en je nergens een persoon in levende lijve aantreft. Onze code werkte niet op de deur van het gebouw, maar wel op de deur van ons appartement. Dus we zaten mijn of meer vast op onze kamer.

We wilden in het gezellige dorpje, met vele mooie vakwerkhuizen, gaan dineren, maar dat konden we wel vergeten. Ik heb gebeld en gemaild, maar geen reactie gekregen. We wilden niet het risico lopen dat we niet meer het gebouw in konden. Dus ik heb ik de nabijgelegen supermarkt een diepvriesmaaltijd gehaald, een fles wijn, een toetje en zoutjes. De maaltijd was goed te doen, alleen de wijn bleek alcoholvrij te zijn en smaakte naar verdund druivensap. Het liep niet helemaal zoals we het gehoopt hadden.

Ik had nog het idee geopperd om het raam open te houden en dan via de regenpijp naar binnen te klimmen, zodat we toch nog weg konden. Dat idee viel niet in goede aarde en het is maar goed dat ik dat niet heb uitgevoerd. De camerabewaking had mij als inbreker vast en zeker bespeurd en dan was de kans dat ik nog meer moeilijkheden en tegenslagen zou genereren reëel geweest. We hebben een film gekeken en zijn vroeg gaan slapen.

Het rijden in een file met zoveel drukte en vrachtverkeer, wisselende snelheden, files, langzaam rijden en weer optrekken, vaart maken en weer snelheid minderen, is erg vermoedend. De volgende morgen was het weer raak. De zelfde verkeersomstandigheden als de dag ervoor. We hebben Osnabrück bezocht, een gezellige winkelstad met redelijk nog wat oude bebouwing. Heerlijk om weer in Duitsland te zijn, dat land bevalt me beter dan Polen. Je kunt de mensen verstaan, de taal kun je lezen en de mensen zijn vriendelijker dan in Polen. Ja, Polen was mooi, maar ik hoef er niet weer een keer heen.

Wolfsburg
De stad is in 1938 door de nazi's gesticht als woonplaats voor de arbeiders van de autofabriek nu de vestigingsplaats voor Volkswagen, die hier werd gebouwd. In die fabriek zou de Kraft durch Freude-Wagen worden gemaakt. De stad werd simpelweg Stadt des KdF-Wagens bei Fallersleben genoemd. Het oorspronkelijke stedenbouwkundige ontwerp voorzag onder meer in een residentie voor Adolf Hitler en een brede boulevard waar Hitler na de overwinning van Duitsland op de rest van Europa de overwinningsparade zou afnemen. Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werden de meeste plannen niet verwezenlijkt. De KdF-fabriek werd ingeschakeld voor de oorlogsindustrie. In plaats van KdF-Wagens voor de Duitse arbeiders rolden er Kübelwagens en Schwimmwagens van de band. In het reusachtige complex werden ook vliegtuigen en andere militaire uitrusting vervaardigd, voornamelijk door krijgsgevangenen en dwangarbeiders. Bij een bombardement op 11 april 1945 werd driekwart van het complex vernield.

Na de Tweede Wereldoorlog werd de stad op 25 mei 1945 op aandringen van de Britse bezettingsautoriteiten omgedoopt tot Wolfsburg, naar het gelijknamige kasteel dat omstreeks 1300 op de oever van de Aller was gesticht. Het huidige kasteel op die plaats dateert van na 1600. Op 1 oktober 1951 werd de stad losgemaakt uit de Landkreis Gifhorn. Wolfsburg vormt sindsdien een Kreisfreie Stadt. In 1958 werd het stadhuis ingewijd. De stad groeide flink, vooral door een instroom van Italiaanse gastarbeiders.