Zondag 13 juni 2021

Vandaag uitgeslapen en heerlijk ontbeten in de zon voor onze tent.  We hebben een fietstocht gemaakt van 11.00 uur tot 18.00 uur, langs het noordelijkste puntje van Noord Holland en over het voormalige eiland Wieringen en door de Wieringermeer. We zijn met de auto naar Anna Pawlona gereden en vandaar zijn we gaan fietsen. Een mooie tocht langs sluizen, waters, meren en over dijken en langs gemalen. Onderlangs het voormalige eiland Wiereningen door de Wieringermeerpolder. Het eiland verheft zich boven het landschap en het is er mooi fietsen.

De Wieringermeerpolder is een polder die in de jaren 30 is drooggelegd, waardoor het eiland Wieringen weer aan het vaste land is komen te liggen. De tocht door de polder was eentonig. Zo’n polder is eindeloos hetzelfde. Aan de rand van de polder bevinden zich twee aangelegde bossen. Een aangeplant op de locatie waar veel zand vanuit het IJsselmeer de polder is ingestroomd, nadat de Duitsers de dijk van het IJsselmeer in 1945 hadden opgeblazen, waardoor de polder in twee dagen weer onderliep. Er is in de waterstromen veel zand meegekomen, wat de grond ongeschikt maakte voor landbouw. Men heeft toen maar eens bos aangeplant, wat de naam Dijkgatbos kreeg. Daarboven, meer naar het noorden, was in de jaren 30 al een bos aangeplant, het Robbenoordbos. Mooi bos met een grote verscheidenheid aan bomen. Maar het kan aan onze Veluwse bossen niet tippen. Via de haven van Den Oever zijn we naar een uitkijkpunt gefietst, waar je over de wadden de Waddeneilanden kunt zien liggen en ook Den Helder.

Op Wieringen ligt een aantal dorpjes, waaronder Oosterland, Stroe, Hippolytushoef en nog meer. Daar is het het mooist fietsen, veel lieflijker met oude boerderijen.  Er ligt ook een meer boven de Wieringenmeerpolder wat de naam Amstelmeer draagt. Waarom die naam is mij niet duidelijk. De Amstel mondt uit in het IJ bij Amsterdam? Wellicht heeft het iets te maken met de aansluiting van het Noord-Hollandskanaal, dat meen ik op last van koning Willen I is aangelegd omdat het IJ en de Amsterdamse haven ontsluitende route langs de Zuyderzee steeds verzandde. Misschien werd dit kanaal als een verlengstuk van de rivier de Amstel gezien. Ik gis maar wat. 

Vanavond is nog het plan om een wandeling te gaan maken in het natuurgebied het Zwanenwater, wat hier op nog geen 2 km afstand vandaan ligt. Ooit, zo’n 35 jaar geleden heb ik daar een keer een wandeling gemaakt met J. F. en G. d R.. Ik kan me er niet heel veel meer van herinneren, van het landschap bedoel ik. Wel dat we ook in een vogelbespiedsplek zijn geweest. Een plek dat door rietschermen is afgeschermd, zodat de watervogels niets gewaar worden van ons bezoek. Je staat dan op enkele meters afstand van de watervogels. 

De omgeving is mooi, het plaatsje Callantsoog is ook heel leuk. We proberen onze tijd zo nuttig mogelijk te besteden, dus ik kom nog niet veel toe aan lezen. Het boek ‘t Hooge Nest, van Roxane van Iperen, is nog altijd onaangeroerd. De koffie is op en we gaan nu naar het Zwanenwater om nog even een wandeling te maken en de zon onder te zien gaan.

Nu net weer terug en we hebben ruim 4,5 km gewandeld in een prachtig natuurgebied, een duinlandschap met twee grote meren. Aan de rand van de meren zijn schuilhutten geplaatst waar men vogels kan bespieden. Veel ganzen gezien en ook een kolonie aalscholvers. Lelijke luidruchtige vogels die zich ophouden in bomen en alles onderschijten, zodanig dat de bomen er kaal en dood door uitzien.