17 maart 2019 (meer van Tiberias)

Meer van Tiberias, meer van Gailea, meer van Genesareth, allemaal namen voor een en het zelfde meer. Het meer waar Jezus heeft  geleefd (Capernaum) en waar hij zijn discipelen heeft geroepen, over het meer heeft gelopen en vele, nu als Bijbelse feiten bekend staande, gebeurtenissen heeft verricht.

Vanmorgen zijn we na het ontbijt naar Tiberias gereden, een grote stad aan het gelijknamige meer. Voordat we daar aankwamen zijn we voor de stad afgeslagen om een park te bezoeken. Een park met een uitzichtpunt kijkend op het meer. We vonden het park niet. We hebben de weg gevraagd in een dorp, waar de persoon die wij voegen niet in staat bleek om Engels te spreken. Dus Engels is niet overal een tweede of derde taal. De mensen zijn heel vriendelijk en vragen altijd waar je vandaan komt. Het dorp was een soort beveiligd dorpscomplex met hekken rondom het dorp. 

Via een route die Switseland heette kwamen we alsnog bij het park met inderdaad schitterend uitzicht over het meer. Heel vreemd te beseffen dat Jezus ook het zelfde heeft gezien. We hadden koffie gedronken op een picknickplaats en zijn met een groot aantal haarspeldbochten naar beneden gereden naar het meer. Eenmaal in de stad aangekomen hebben we de auto geparkeerd en zijn we naar het meer, de boulevard, gelopen. Tiberius is een typische middenoostenstad, veel verwaarloosde gebouwen en leegstaande gebouwen, rommelig en chaotisch.

Bij het meer waren er winkelstraatjes en de bekende toeristenwinkels. Het was er gezellig. We wilden een bootje huren, maar we vonden het te duur voor de tijdsduur die ons dan toebedeeld werd. We hebben na enig zoeken besloten maar niet een boottocht te maken. We hebben een kop thee gedronken aan het water en zijn weer naar de auto gegaan.

Op weg naar de berg Arbel. De hellingen van de berg, langs het water, hebben veel grotten waar zeloten zich in de strijd tegen Herodes de Grote in 39 voor Christus verschansten. Op de weg naar de berg kwamen we langs een klif, of eigenlijk twee kliffen waardoorheen je een prachtig uitzicht hebt op het meer. Zie ook de video. Boven op de berg liepen we naar het uitzichtpunt langs een gevaarlijke bergrand. J wilde foto’s nemen en F kneep hem dat J van de berg zou vallen. Het is goed gegaan. Op het moment dat we terug liepen kwamen de eerste bussen met toeristen. Het voordeel van de tijd van het jaar is dat alles nu zo groen is. Bovendien is er de laatste tijd veel regen gevallen en zijn er weer stroompjes actief die sinds twintig jaar niet meer functioneel geweest waren.

Capernaum, of Kapernaum, of Kefar Nahum. De naam betekent dorp van vertroosting, of dorp van Nahum. Het was de woonplaats van Jezus en van zijn discipelen. Het was een vissersdorp in de tijd van Jezus. In de 10e eeuw verdween het dorp. De ruïnes werden overwoekerd met plantengroei en zand. De resten van de stad zijn later verhandeld als bouwmaterialen en de locatie werd als steengroeve gebruikt. Door Duits ingrijpen in 1905 is het terrein aangekocht en behoed voor verdere teloorgang. Nu is er een klooster en een kerk en rest er een ruïne van een synagoge uit de 2e of 3e eeuw, gebouwd op de resten van een oudere synagoge waar Jezus mogelijk nog in heeft gepreekt. 

We zijn naar Capernaum gereden, naar een kerk waar een steen het centrum vormt. De steen zou de plek zijn geweest waar de wonderbaarlijke spijziging heeft plaatsgevonden. De kerk was uit 1980-82 en verving een kerk die eeuwen daarvoor door de Molims was vernietigd. De oude mozaïeken vloeren van oude kerk zijn geïntegreerd in de nieuwe kerk. Ook hier weer veel bussen met massa’s toeristen. Van de stad Capernaum is niets overgebleven. Er bevinden zich nu alleen een kerk, een klooster een een restant van een synagoge. Helaas hebben we de synagoge niet gezien. We zijn nog wel naar het meer gelopen.

Na Capernaum zijn we naar het noorden gereden en kruisten we de rivier de Jordaan. Ook daar hebben we halt gehouden (zie foto’s). De rivier had een sterke waterverplaatsing en kolkte hier en daar. De rivier was ook breder dan normaal. Dit is te wijten aan de vele regenval van de laatste tijd. Het waterpeil van het meer was de laatste jaren alarmerend gezakt. Door de vele regenval, wat hier als een zegen wordt ervaren, is het waterpeil gestegen. De rivier de Jordaan was bruin door het vele zand en modder dat het meevoerde. Bij de rivier de Jordaan lag een afgesloten brug, waar we over de wegversperring zijn geklommen om foto’s te maken. H knoopte een praatje aan met een Arabische man met zijn gezin. Hij wees ons nog op bezienswaardigheden, vooral het noorden van Israel, locaties waar we niet zullen komen. We hebben met zijn allen een tijdje staan praten en vervolgens zijn we langs de andere oever van het meer richting het zuiden gereden. Onderweg hebben J, H en I nog foto’s bij de oever van het meer gemaakt, net voordat de avond viel.  We waren getuigen van een prachtige zonsondergang, met wolken met gouden randen. We hebben het hele meer rondgereden en onze auto geparkeerd in Tiberias.

Het diner in Tiberias
In het restaurant Big Ben hebben we gedineerd en toen zijn we huiswaarts gegaan, rond 22.30 uur waren we thuis. 

Het restaurant zag er gezellig uit. We gingen binnen zitten in plaats van op het terras, want het waaide nogal. We namen falaffel en I en A kippenpootjes. We kregen heerlijke pitabroodjes en allerlei schaaltjes met groenten erbij. Van wie is dit en hoe moeten we dit eten? De jonge bediende gaf aan dat dit van het huis was.

We hadden ons voorgerecht nog niet op, of het hoofdgerecht kwam er al aan. Past dit op ons tafeltje? Dan maar bij elkaar op je bord doen. I had een vis op haar bord en A een snitzel. F gehaktballen (beef kebab), H een soort sawarma en J zalm. We hebben heerlijk gegeten en hadden meer dan genoeg. De koffie na afloop na was goed, maar sommige vonden het wat slap, te veel melk.

Opvallend was dat toe we plaatsnamen er een grote groep Islamitische vrouwen aan het dineren was. Gekleed in warme kleding met wollen stola’s om hun schouders geslagen en hun grote hoofddoeken. De muziek was Arabisch en de lichtsterkte in het restaurant was groot. Nadat zij het restaurant verlaten hadden werd het lichtniveau aangepast aan de overwegend Westerse bezoekers en was er westerse muziek. De muziek was echter veel te luid. Na een anderhalf uur daar gezeten te hebben was je blij dat je weer in de rust van de buitenlucht kwam. De stad was nu, in de avond, een stuk drukker en de winkels waren allemaal open. Het gaf een gezellige sfeer.

In de auto hebben we Nederlandstalige muziek gedraaid (jaren 60,  70, 80) waar we allen, nadat we over de drempel van auboligheid heen waren, toch wel schik van hadden. Het was een prachtige dag met veel zon en mooie vergezichten. De sfeer in de groep is goed en we hebben veel lol met elkaar. We zijn goed op elkaar ingespeeld. 

Tot slot
De natuur is prachtig groen met allerlei bloemen die bloeien. Rode, gele en witte kleuren. Mimosa, sinaasappel -en citroenbomen, velden met bananenbomen, overal palmbomen maar ook meerdere vruchtbomen. De tijm groeit hier als grote struiken en de vingerplant ook. Klipdassen hebben we ook nog gezien.