De buurt verkennen

Maandag & dinsdag,

Gisteren hebben we voor het eerst gefietst. Een tocht van 25 km richting de bergen. Vandaag weer een tocht, iets minder ver.

Het landschap bij de camping  is redelijk vlak en licht glooiend, maar met de gewone fiets toch nog wel een uitdaging, als je een vlak terrein gewend bent. Het was warm en alles was nog onbekend voor ons. We volgden een route en waren verkeerd gereden, dus uiteindelijk waren we van de route afgeweken.
Onze omgeving steekt schril af tegen de bergen, waar we 15 km vandaan zitten. Het landschap verandert van vlak naar heuvel- en bergachtig. De wegen zíjn prima, op enkele uitzonderingen na. Fietspaden kent men niet echt, je mag op het voetpad rijden, waarbij de voetgangers altijd voorrang hebben. Wat opvalt is, is dat er veel nieuwe huizen in aanbouw zijn. Sommige lijken al lange tijd in aanbouw te zijn. Grote huizen met veel grond eromheen. Er lijkt een groot verschil tussen arm en rijk.

Maar ook oude vervallen huizen zie je. Huizen en oude zeer grote gemetselde schuren, waar het pleisterwerk vanaf gevallen is, de vensters half vergaan zijn, waar planten in de goot groeien, of de kap deels is ingestort. In het buitengebied wisselt het beeld van nieuwbouw en oude vervallen gebouwen elkaar af. Dan zie je weer een groepje nieuwe huizen, wit gepleisterd met zwarte keramische leien. Een mooi contrast tussen gevel en dak. Alles strak en nieuw.
Opmerkelijk is dat Polen rommelig zijn. Hun erven staan vol troep en je ziet maar weinig mooi aangelegde tuinen. Wat dat aangaat is er niets veranderd sinds ruim 30 jaar. De tuinen die wel mooi aangelegd zijn, met weelderige bloemen zijn typische Poolse huizen, symmetrisch met centraal de entree met een voorportaal, kleine vensters, die beluikt of voorzien zijn van  vitrage waar je niet doorheen kunt kijken. Meer de landelijke huizen. 

In de plaats Dzierzoniow, waar de camping dichtbij ligt, zijn de buitenwijken bebouwd met typische Oostblok-portiekflats, gepleisterde gevels met kleine vensters, de gevel geschilderd in gele oranje en witte kleuren. De begane grond iets verhoogd, waardoor men geen achtertuin heeft. In de gemeenschappelijke groenstroken tussen de flats staan verwilderde bomen en lijkt er geen planmatig groenonderhoud te zijn. 

Het centrum is oud, sfeervol, met drie oude kerken een een synagoge uit 1875. Deze heeft wonderbaarlijk de oorlog overleeft. Het centrale plein kent geen terrassen, er staan auto’s geparkeerd. Net zo als bij ons vroeger. Het lijkt alsof de winkels verstopt zijn achter de gevels, ze vallen niet op.

Vroeger heette deze plaats Reichenbach. De naam is in 1946 veranderd. De stad heeft een ommuring en langs de stadswallen is een parkzone waarvandaan je een mooi en pittoresk zicht hebt op de stad. Men is toerisme niet gewend en is daarom alleen ingespeeld op de eigen bevolking. 

Het heeft veel weg van plaatsen in Tsjechië, die, toen we ze jaren later weer bezochten, opgeknapt waren. 
Toch sta je verbaasd wat de winkels in een van de grote winkelcentra aan artikelen te bieden hebben, het assortiment lijkt veel uitgebreider dan in Nederland. 

We hebben onze inkopen gedaan bij de ons vertrouwde Lidl en zijn over landwegen naar de camping teruggefietst. Voor de tent hebben we ons eten bereid en nu zitten we in halve schemering van de zwoele avondlucht te genieten. Heerlijk die verkoeling. Het bleek 32 graden te zijn geweest. Morgen staat bergwandelen of een bezoek aan Breslau (Wroclaw) op het programma, afhankelijk van de warmte.