Dinsdag, 21 september 2021

De eerste herfstdag van het jaar en wat is die mooi begonnen. Het blijft maar mooi weer.
We {ik heb} hebben de smaak van het wandelen flink te pakken. Vandaag weer een wandeling gemaakt, maar nu niet in de omgeving, maar 7 kilometer hier vandaan. Vanuit het prachtige plaatsje Noorbeek op de grens met België. We zijn er met de auto heengereden. Voor het eerst dat de auto weer wordt gebruikt sinds vorige week woensdag, de dag van onze aankomst op de camping. 

De wandeling startte vanaf het plein voor de Brigidakerk in Noorbeek. Een kerk die zijn oorsprong heeft in de 11e eeuw. Voor de kerk stond een hoge kale den, waarvan alleen aan het bovenste gedeelte van de stam nog de takken aanwezig waren. Het is de zogenaamde Mei-den, die ieder jaar door de ongehuwde mannen van Noorbeek gekapt wordt en bij de kerk wordt opgericht. Dit gebruik stamt uit 1634 toen er een belofte aan de Heilige Brigida is gedaan toen er pest heerste onder het vee. De patronesse van het dorp is dan ook de heilige Brigida. 

De omgeving is opgenomen in het Natura 2000 gebied, de overkoepelende naam voor gebieden die worden beschermd vanuit de Vogel- en Habitatrichtlijn. Overheden hebben de taak de gebieden te beschermen om de biodiversiteit te behouden. De omgeving van Noorbeek bestaat uit een variatie van boomgaarden, akkers en weilanden en midden in dit dal stroom de Noor, het riviertje waar dit dal naar genoemd is. Dit riviertje ontspringt in Noorbeek en mondt uit in de Voer in Belgie en stroomt daarmee van noord naar zuid.

Al heel snel liepen we de grens over. In deze omgeving vindt men kalkgraslanden die droog en voedselarm zijn en zij vormen een unieke biotoop die alleen in Belgie en Zuid-Limburg voorkomt. Door bemesting is de grond vruchtbaarder geworden, waardoor de van oudsher aanwezige gentianen en orchideeën verdwenen. Door het afgraven van de toplaag van de bodem (20-40 cm) brengt men de grondsamenstelling weer in de oorspronkelijk conditie, waardoor ook bijzondere vlinders, zoals het bruin dikkopje en de dambordvlinder terug kunnen komen. Het eerste gedeelte ging over de doorgaande weg en pas na enige tijd weken we van de weg af en vonden we ons pad door het weiland.

Na verder gelopen te hebben voert onze weg door een bebost gedeelte. Het pad loopt omhoog en voert je naar een panoramaplek met een mooi weids uitzicht, of zoals de Belgen het zeggen “Met een eel schooen uitzicht”. Zie de foto (punt 7 op de route). Dit is niet langer de omgeving van het riviertje de Noor, maar aan die andere kant van de berg van de rivier de Voer, of te wel de Voerstreek. Ook hier een kleinschalig landschap met veel afwisselingen. We hebben hier een tijdje in de warme zon gezeten met een schitterend vergezicht en hebben we onze eerste kop koffie en onze broodjes genuttigd. We vervolgden onze weg en liepen door weilanden, een weiland waar de koeien voor het hek lagen, waarlangs wij het weiland moesten verlaten. Met de ervaring uit Engeland, waarbij we onaangenaam waren verrast door een kudde jonge stieren, was het even spannend hoe de koeien zouden reageren. Ze bleven rustig liggen en keken ons loddig aan.

We gingen door een dal en zagen hoog op de berg een woonblok staan met vier woningen, waarvan wij zeiden; “Als je daar woont dan heb je een schitterend uitzicht.”Later liepen we na veel klimmen aan de voorkant de woningen voorbij en bleken het geschakelde recreatiewoningen te zijn. Luxe vakantiewoningen De Snauwenberg in Voeren, pal over de Nederlandse grens. Zoals de folder aangaf is het daar Grenzeloos genieten.

We vervolgden onze weg op het plateau, langs suikerbietenvelden en hopen suikerbieten langs de kant van de weg. Na links afgeslagen te zijn en weer een boerenpad onze weg was, zagen we de kerk van Mheer en het silhouet van kasteel Mheer. Ook hier stond er een Mei-den bij de kerk. Zie foto (punt 8 op de route).

Na het weidse landschap lopen we een eind door een holle weg, ook wel grub genoemd (punt 9 op de route). Grubben zijn van oorsprong natuurlijke afwateringsgeulen en werden later door de boeren als weg gebruikt om bij hun akkers te komen. Weer later zijn deze holle wegen ook daadwerkelijk ingericht als weg en zijn er vaak ook heggen langs geplaatst, om het vee binnen de perken te houden. Dit soort holle wegen hebben grote natuurwaarde door de grote biodiversiteit op een relatief klein oppervlak.

Vanaf het weiland maakten we een lus en het steile pad voerde ons omhoog met weer een mooi uitzicht tot gevolg. Hier hebben we ons tweede kopje koffie gedronken en genoten van de rust en het uitzicht. Wat ons opviel is dat er in het weiland een grote halve ton stond met een middenregel die dienst deel als waterbak voor de koeien. Je zou er zo met z’n vieren een bad ik kunnen nemen. Wat de volgende dag bleek, toen we het Kolenmijnmuseum in Heerlen hadden bezocht, was het een kolenkarretje waarmee de kolen vanuit de mijn werd getransporteerd. 

Nadat we het bos uitgelopen waren kwamen we bij een aantal vakwerkhuisjes. De huizen bestaan uit staanders en liggers die met elkaar verbonden worden en de kap bestaat uit spanten en sporen. De door de staanders en liggers ontstaat een verticaal vlak (wand) met vakken. De vakken werden verticaal gevuld met vissen, stevige wilgentakken, om er daarna horizontaal wilgentwijgen (witsen) doorheen te rijgen. De wand werd daarna opgevuld met stro en leem en wit gekalkt (zie punt 10 op de route).

In Mheer staat een kerk en een kasteel Mheer. Dit kasteel hebben we bezocht en we hebben er wat foto’s geschoten. Het is in particulier bezit en alleen de binnenplaats mag worden bezocht. Nog even een blik in de kerk geworpen en toen zijn we weer doorgegaan. Over wegen, paden en voornamelijk over weilanden en langs boomgaarden en wijngaarden. De das komt in dit deel voor en als je goed oplet dan kun je de dassenharen aan het prikkeldraad zien hangen op de plekken waar het pad van de das dat van de mens kruist. Dassen zijn gek op fruit, dus dat verklaart een hoop. 

Het laatste deel van de tocht hebben we iets van de route afgeweken, we hebben de wijngaardenroute gevolgd richting Noorbeek. Een mooie route met coulissenlandschappen in de dalen van de heuvels, met grazende of liggende koeien die in deze omgeving zich toch in de koeien hemel moeten wanen, zo mooi is dit deel van de route. Je zou bijna jaloers worden op die koeien, dat zij hun “werk” in deze mooie omgeving kunnen verrichten. 

Op het einde van de wandeling hebben we de auto gepakt en zijn we naar een luxe bakkerij annex supermarkt gereden in Slenaken. Een winkel met heel veel lekkere en vooral ook leuke artikelen, die je cadeau kunt doen. Streekproducten en verschillende soorten jam, kaas, fonds, e.d. We hebben ons getrakteerd op chocoladebrokken en een stukje gevulde speculaas. Toen zijn we doorgelopen en hebben we op een terras wat gedronken (Hotel-Restaurant De La Frontiere). Een heerlijk fruitig witbiertje en ijsthee met een schaal nachos met kaas (uit de oven) en sausjes, voor de lekkere trek.Toen was het tijd om naar huis te gaan.

Ook dit was weer een geslaagde dag waar we opnieuw een wandeling van ruim 11 kilometer hebben gemaakt. 

Bron natuurinfo:  wandelapp van natuurmonumenten.