Dinsdag 26 maart 2019 een verkenning van Jeruzalem

We hebben een ruim en mooi ingericht appartement gehuurd van een particuliere verhuurder. Het ligt in de nabijheid van de Jaffastraat, de winkelstraat van Jeruzalem. Jeruzalem is een mooie stad en anders dan de andere Israelische steden die we hebben gezien. Veel meer geordend en meer als de West-Europese steden. De Jaffastraat is een mooie winkelstraat waar een tram doorheen rijdt. We zijn echter te voet naar het centrum gelopen.Totaal hebben we 12,5km gewandeld en al veel gezien op onze eerste dag.

Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan omdat we afgesproken hadden bij de Jaffapoort met een echtpaar uit Nederland. De man van het echtpaar geeft leiding aan het wandelen op de stadsmuur, de stadsmuur rondom de oude stad. Uiteindelijk kwamen er zo’n twintig personen opdagen. Hoofdzakelijk Nederlanders en een of twee Duitsers. Het was geen toeristisch uitstapje. Allen kwamen met een en het zelfde doel; het proclameren van de oudthestamentishe profetieën over Israel, zoals die door de profetische boeken en in de Psalmen staan opgetekend. Het was een gebedswandeling over de stadsmuur om via de proclamatie over Jeruzalem Israel te zegenen. 

De groepsleider nam ons apart want het was voor ons de eerste keer dat we de muur opgingen. De andere bezoekers doen dit geregeld. Komen er speciaal voor over uit Nederland en bezoeken dagelijks, behalve op de sabbat, de muur. De groepsleider heeft ons de reden van deze toch wel opmerkelijke activiteit uitgelegd en deed dit door een aantal Bijbeltekssten te benoemen die verband houden met Israel, Israëls relatie met God en de gevolgen daarvan. Zoals bijvoorbeeld de ballingschap,  Israëls verstooiing (na het jaar 70), de aanloop op en het tot stand komen van de staats Israel (1948), het weer terugkomen naar Israel. Hij baseerde zich op de volgende teksten;  Jesaja 62, Pslm 149, Daniël 9:3-7, 15-19, 1 Kronieken 16:8-36. Wat hij ons verduidelijkte was boeiend om te horen.

Jesaja 62; ‘Omwille van Sion zal ik niet zwijgen omwille van Jeruzalem ben ik niet stil,’ ‘Jeruzalem, Ik heb wachters op je muren gezet die nooit zullen zwijgen, dag noch nacht. Jullie die een beroep doen op de Heer, Gun jezelf geen rust En gun Hem geen rust, Totdat Hij Jeruzalem weer heeft gegrondvest En haar roem op aarde heeft bevestigd.’

Nu zijn we zeker wel bekend met dit verschijnsel, echter het is toch heel iets anders dan er over te horen dan het zelf te doen. We hebben ieder persoonlijk Bijbelteksten vanaf de muur over Jeruzalem uitgesproken. Teksten die we op een stencil aangereikt kregen. 

Het is heel wat anders als je het zelf doet, het raakt je op een bijzondere manier. Je kijkt nu heel anders tegen dit gegeven aan. Na anderhalf uur rondgelopen te hebben op slechts een klein deel van de muur, hebben we de wandeling besloten door met zijn allen koffie met gebak te nuttigen in een café in de Joodse wijk. Een plek dat prachtig uitzicht bood op de stad, de begraafplaats aan de voet van de Olijfberg en de Olijfberg zelf. We hebben ervaringen uitgewisseld en zijn aansluitend ons eigen weg weer gegaan.

We hebben de oude stad bezocht, over de bazaar gelopen naar de Stad van David. Na enige misvatting over de toegangskaartjes van dit nationale park hebben we eerst een 3-D-film gezien over de stad van David (overigens is die niet gelegen in de oude stad, maar ernaast). De locatie is bekend door zijn archeologische opgravingen en restanten van huizen, een ondergrondse waterloop (Hizkiatunnel). We hebbben de route van de Hizkiatunnel gevolgd die te onderscheiden is in een natgedeelte (doorwaadbaar) en een droog gedeelte. Je kunt via een trap afdalen naar een open ruimte en via een tunnel komt je in een schacht waar water staat, het water van de Gihombron. De tunnel van Hizkia leidt het water naar de vijver van Siloam. Onze route leidde naar de vijver van Siloam. De vijver die bekend is van de Bijbelverhalen waar menen die op genezing hoopten zich jarenlang ophielden. Van de vijver is slechts een klein gedeelte overgebleven. Een armzalig plasje water van hooguit vijf centimeter diep resteerde.

We zijn door de oude stad, de klaagmuur en via de overdekte markt teruggelopen naar de Jaffapoort en vandaar te voet naar onze verblijfslocatie. Na nog wat boodschappen gedaan te hebben hebben we patat gekocht. De grote puntzakken met heerlijke zure mayonaise hebben we snel naar ons appartement meegenomen en daar aan tafel met een salade daarbij gegeten. Voldaan en vermoeid zijn we op de bank geploft en hebben we nog wat nagebabbeld en de plannen voor de volgende dag gemaakt.    

Toelichting op de visie op Israel
God heeft aan Abraham en daarmee ook aan zijn nazaten (Isaac>Joden>Joodse Godsdienst  en Ismael>Arabieren>hoofdzakelijk Moslims) een belofte gedaan. Enerzijds de landsbelofte die gelet op de geschiedenis van de nazaten van de beide zoons, de kinderen van Isaac betreft (Joden en beloofde land) en de belofte dat wie Abraham zegent (en zijn nageslacht) zelf ook gezegend wordt. De Joden vervullen een bijzondere rol, als een door God uitgekozen volk. Een volk dat is uitgekozen om Gods reddingsplan, als antwoord op de zondeval,  vorm te geven. In de uitvoering van dit plan spelen de Joden, Jezus als Messias en de Gemeente een rol, met als uiteindelijk doel de overwinning op het kwaad en een herstel van de wereld naar Gods beoogde scheppingsorde. 
 
Er is dus sprake van een geestelijk principe (strijd tussen goed en kwaad) dat direct verband houdt met de relatie tussen Abraham en God, tussen God en Israel, maar ook met de relatie tussen de Arabier en de Jood. Een principe wat nog altijd voelbaar en merkbaar is. Israel is een klein land (2/3 van Nederland), maar staat hoog op de agenda van de wereldpolitiek. Iedereen bemoeit zich met Israel. Spanningen tussen Joden, Palestijnen en de  Arabrieren/Moslimslanden die hen omringen. 

Al geruime tijd keren van over heel de wereld  Joden definitief naar het beloofde land terug (emigreren). Dat dit zou gaan gebeuren is profetisch voorzegd. Deze  terugkeer is in verband te brengen met de eindtijd en de  terugkomst van de Jezus op aarde. De eindtijd is begonnen direct na de Hemelvaart van Jezus en duurt tot aan Zijn wederkomst. 

Het joodse volk is na het vernietigen van de tempel en het vernietigen van de stad Jeruzalem door de Romeinen verstrooid geraakt en over vrijwel de hele bewoonde wereld uitgewaaierd. Er zijn hun in de loop der eeuwen door de Chirstnenen vreselijke dingen aangedaan, o.a. tijdens  de  Inquisitie, (verplichte kerstening, moord),  pogroms, uitsluiting en de massale vernietiging in het Duitse Rijk. Opvallend is dat de Joden hun identiteit na tweeduizend jaar verstrooiing hebben behouden. Geen ander volk heeft dit gepresteerd. Na de Tweede Wereldoorlog  is de staat Israel wonderlijk tot stand gekomen.

Het huidige Israel is het (beloofde) land voor een veilig thuis voor de Joden. Sinds de opkomst van het Zonisme (Herzl) aan het einde van de 19e eeuw en hoofdzakelijk sinds 1948, keren veel Joden naar Israel terug.

Het land is binnen de regio de enige stabiele democratie. De natie Israel heeft van het armzalige land een krachtige natie opgebouwd met florerende landbouw, wijnbouw, industrieën, veel export, een uitstekend wegen- en vervoersnetwerk, universiteiten, vermaarde medische faculteiten, uitvindingen en zelfs een eigen ruimtevaartprogramma. En een krachtig en goed toegerust leger. Daarbij zijn er onlangs gas- en olievelden ontdekt.

Het is wonderlijk hoe een jonge natie uit het niets is ontstaan en bestaat en zo gezegend is/wordt. Dit gegeven binnen de context van een kort tijdsbestek wekt onvrede zo niet afgunst bij de omliggende landen. Een feit is dat de omliggende landen niets liever willen dan Israeli van de kaart vegen. Er is constant sprake van een bedreiging vanuit het buitenland maar ook vanuit het binnenland. De Palesietense kwestie is zeer gecompliceerd. Wat is de vrucht van de autonomie voor de Westelijke Jordaanoever en Gaza? Zijn de Palestijnen er op vooruitgegaan? Is er een weg naar een vredige samenleving ingegaan?