Donderdag 28 maart 2019 Jeruzalem Olijfberg, Graftuin, Hof van Getsemane

Vandaag zijn we te voet via een andere route naar de Damascuspoort gelopen. Langs de Arabische wijk. Bij de straat die ons naar de Graftuin voerde waren we getuige hoe een niets vermoedende toerist bijna werd gerold. De zakkenroller liep mee met het echtpaar en wilde hen ansichtkaarten verkopen. Terwijl hij met ze opliep opende hij de rist van de man zijn rugtas. Door alarmering van onze kant is het zakkenrollen voorkomen. 

De graftuin, ja is mooi, maar het is niet zeker of dit inderdaad de graftuin is waar Jezus is begraven, ofschoon de inrichting van de tuin in de nabijheid van de schedelplaats wel voldoet aan de Bijbelse beschrijving.

We zagen een keurig ingerichte tuin met bloeiende perkplanten en een slingerend wandelpad dat naar het graf leidde. Overal waren zitgelegenheden waar dankbaar gebruik van werd gemaakt door groepen die vanuit religieuze redenen de graftuin bezochten. Er klonk gezang en je hoorde groepsleiders Bijbelgedeelten voordragen. Je bent daar toch als argeloze individuelebezoeker niet direct op ingesteld en moet even een knop omzetten om het bij nader inzien wel te kunnen waarderen.   

Dat het een kwestie is van gewennen bleek later wel. Nadat we vanaf een verhoging zicht hadden op de schedelplaats een rots met meerdere gaten -waarvan er twee lijken op oogkassen van een schedel- hebben we onze opwachting gemaakt bij het graf. Voor ons een grote groep Indonesiërs die vrolijk voor de ingang van het graf poseerde met het gebaar van de duimen omhoog. Leek ons nogal oneerbiedig in het geval je daadwerkelijk gelooft dat dit het graf van Jezus is.

Een meisje vroeg waar we vandaan kwamen en toen wij zeiden uit The Netherlands antwoordde ze dat we dan een connectie hebben. Inderdaad onze geschiedenissen kruisen in het verleden,  ver voor onze tijd. Ik voelde echter niets van een verbinding.  Even later was de groep verdwenen en konden wij in alle rust het graf bekijken en foto’s maken. Toen we nog even langs de opgegraven wijnpers waren gelopen troffen we de voltallige groep Indonesiers op een plek achter in de tuin, onder een overkapping van doek. Ze stonden te zingen, en niet zomaar zingen, maar krachtig meerstemmig.

Er ging iets vanuit en het leek als twee druppels water op de manier zoals wij de aanbidding in de kerkdienst gewend zijn. Dus dat was even thuiskomen. We zijn gaan zitten en werden meegenomen in de aanbidding en na een uurtje gezeten en ook meegedaan te hebben, volgde een korte overdenking.

Uit de woorden Indonesisch die ik begreep ging het verhaal over de twee vrouwen die naar het graf gingen en een leeg graf vonden. Het gezang van de groep ging gepaard met veel en vooral luide tongentaal en gezang in tongentaal. Het was een kakofonie van geluiden, dat de oproep van de Moskee, om aan het gebed deel te nemen, deed verbleken. De oproep vanaf de Minaret gebeurt versterkt en zo luid dat het heel erg opgedrongen ongemakkelijk voelt. Het koor zong prachtig en gaf een duidelijk tegengeluid. De dienst werd besloten met een avondmaal waar wij ook voor werden uitgenodigd. De kleine ollijfhouten cupjes mochten we houden.   

De Arabische wijk vervolgt zich in de oude stad, het gedeelte binnen de muren, echter we waren de Damascuspoort al voorbij en ons doel was de Olijfberg. Langs de oude stad rijst de stadsmuur van de oude stad op.  We hebben foto’s genomen van de Gouden Poort, de stadspoort tegenover de Olijfberg die al eeuwen geleden door de Ottomanen is dichtgemetseld om te voorkomen dat de profetie over Jezus terugkomst door de Goudenpoort tot uitvoering komt, immers hun eindtijdprofetieeen wijken o.m. op dit onderdeel af van de Christelijke versie.

Ze hebben er zelfs een Islamitishe begraafplaats aangelegd omdat ze menen dat de Messias bij Zijn komst nooit over een Islamitische begraafplaats zal gaan omdat Hij zich dan zal verontreinigen. Zelfs Ezechiel 44:1-2 zegt dat de poort bij zijn terugkomst gesloten is.

Hoe opmerkelijk!

De opdracht om de poort te sluiten zoals voorzegt in Ezechiel 44:2 wordt door velen gezien als een voorzegging dat de Oosterlijke poort zal worden dichtgemetseld en pas weer open zal gaan bij Jezus zijn wederkomst. Volgens de profetie (Zacharia 14:4) zal Jezus op de Olijfberg zijn voeten zetten en Hij zal door de Gouden Poort de stad binnentreden. 

We hebben de hof van Getsemane bezocht, een hof met oude olijfbomen, hoewel ik ernstige twijfel heb of dit inderdaad de hof van Getsemanee is. Getsemanee is een tuin aan de voet van de Olijfberg die beroemd is omdat Jezus daar bad in de nacht voor Zijn kruisiging en van angst bloed zweette. 

Via de Leeuwenpoort zijn we de Arabische wijk ingegaan en hebben een deel van de Via Dolorosa gewandeld. Het is een wijk met pittoreske straatjes. De Via Dolorasa is de weg die Jezus is gegaan naar zijn executie. We hebben achterafstraatjes genomen en kwamen langs oude woningen en de wijk liep over naar een Christelijk wijk waar op de huisdeuren kruisen waren bevestigd. Na enig rondslenteren kwamen we in de Joodse wijk, een hele andere sfeer dan in de Arabische. 

We hebben koffie gedronken en een tijdje zitten praten met een Duitse jongen die 10 maanden in Jeruzalem woont. Op het plein zijn we de anderen van de groep tegengekomen en zijn we samen naar de Jaffapoort gelopen. Bijzonder was het verhaal van I dat haar vastgegroeide hand weer is herteld na een bezoek aan een Israelische dokter. In tegenspraak van het behandelplan van de de Nederlandse artsen, die haar wilden opereren.

Vervolgens zijn we naar de woonwijk van de Ultra Orthodoxe Joden gelopen. Een vervallen wijk met oude huizen die overbevolkt zijn. De straten zijn smerig en je ziet alleen maar zwart op straat. Mannen met de typische dracht; zwarte lange jassen, wit hemd, zwarte hoed, pijpenkrullen en de vrouwen ook in het zwart met een sjaal, of een typische hoofdtooi (gedraaide sjaal). De sfeer was niet altijd even vriendelijk. Je ziet veel jonge moeders (<30 jr.) met al zeker drie, vier kinderen.

Het diner bestond uit falafel in een pitabroodje. De plannen voor morgen zijn gemaakt, een bezoek aan het museum Jad Wasjem en met de aanvang van de Sabbat willen we bij de Klaagmuur zijn.